Ik creëer interactie tussen schilderkunst en digitale kunst. Klassieke schildertechnieken vertaal ik naar het digitale domein en vice versa. Zodoende ontwikkel ik een hybride beeldtaal waarin traditie en vernieuwing elkaar versterken. Hier vind je enkele voorbeelden van deze interactie.

De wederkerende zee

De zee is al heel lang een onderwerp in mijn schilderijen. Door de zee ook digitaal te verkennen, is de leegte en de ruimte van de zee nog centraler komen te staan. De lucht en de zee die in elkaar overlopen, waardoor de grenzen vervagen en de zee verdwijnt in abstractie. Een beeldtaal waarin ik de leegte van de zee probeer te vangen: golven die verdwijnen en toch steeds opnieuw terugkeren.

Het lege landschap

De leegte van de zee komt ook terug in mijn benadering van het landschap. Een leegte die door schemering, schaduw en lichtval gevat wordt in een verstild moment. Schraal geschilderd met olieverf, of digitaal opgebouwd uit verlopende transparante lagen. Telkens op zoek naar een landschap vol van ruimte, tot het geen landschap maar louter ruimte is.

Bossen

Ik schilder niet alleen leegte, maar ook volle bossen en moerassen. Een beeldtaal met reflecterend water, ondoordringbaar en soms uitbundig groen. Een lijnen en vlakken spel waarin het bos verschijnt en verdwijnt.

Organische vormen

Ik schilder al heel lang organische vormen, soms figuratief (denk aan bloemen), soms abstract. De veerkracht en vergankelijkheid van het organische blijft inspirerend.

Interactie wordt integratie

Eerst experimenteren met water en verf, vervolgens foto's maken van de structuren die ontstaan. En dan die foto's verwerken in een digitaal drieluik. In ‘De Structuur van Water’ gaat de interactie dus nog een stap verder: interactie wordt integratie. Het eindproduct is digitale kunst dat kan worden afgedrukt als fine art print op diverse dragers, zoals dibond of papier.